Kolejne niezwykłe miejsce to wieś Jodłowa niedaleko Tarnowa, która słynie z jedynego w Polsce Sanktuarium Dzieciątka Jezus. W nim od ponad stu lat odbiera cześć figurka Bożej Dzieciny – kopia Praskiego Dzieciątka Jezus. Figurka przedstawia dziecko w wieku około trzech lat, w postawie stojącej. Prawa ręka Dzieciątka, z wyciągniętymi dwoma paluszkami, jest podniesiona w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej trzyma Ono jabłko królewskie symbolizujące świat. Ubrane jest w białą tunikę oraz płaszcz sięgający stóp. Na łowie Dzieciątka znajduje się drogocenna korona wysadzana 14 rubinami, 5 szmaragdami, 5 szafirami oraz brylantem. W zależności od okresu liturgicznego figurkę ubiera się w jedną z kilkunastu „sukienek”.
Początki sanktuarium w Jodłowej sięgają przełomu XIX i XX wieku. Nabożeństwo do Dzieciątka Jezus zapoczątkował proboszcz ks. Ignacy Zięba, który wiosną 1899 r. zobaczył u swojego seminaryjnego kolegi, księdza prałata Józefa Wiejowskiego małą metalową kapliczkę z figurką Dzieciątka Jezus. Od tego momentu czynił usilne starania o uzyskanie podobnej kapliczki. Otrzymał ją od sióstr karmelitek bosych z Przemyśla. Wiadomością tą podzielił się ze swoimi parafianami, zalecając im kult Bożej Dzieciny. Zaczęli zamawiać podobne figurki i odprawiać nabożeństwo do Dzieciątka Jezus. W połowie 1900 r. ks. Zięba sprowadził większą figurę, którą wystawił w małej kapliczce w bocznym ołtarzu. 3 lipca 1908 r. figurka została ukoronowana. W latach 1904–1916 w księdze zanotowano 72 zeznania o doznanych łaskach. Pomimo ciężkich lat okupacji hitlerowskiej kult Dzieciątka Jezus przetrwał. Mieszkańcy Jodłowej darzą „swoje” Dzieciątko wielkim kultem. Do stóp Bożej Dzieciny zanoszą prośby o pogodę w okresie żniw, zdrowie i inne potrzebne łaski.
W sanktuarium Dzieciątka Jezus przez cały rok śpiewane są kolędy. I my je zaśpiewaliśmy i złożyliśmy prośby: O łaskę miłowania Ciebie – prosimy Cię, Dzieciątko Jezus! O miłość w naszych rodzinach – prosimy Cię, Dzieciątko Jezus! O łaski potrzebne nam do zbawienia – prosimy Cię, Dzieciątko Jezus! O łaskę pełnienia Twojej woli – prosimy Cię, Dzieciątko Jezus! Z radością w sercach wracamy do autokaru, aby udać się w dalszą drogę.
W Ciężkowicach najpierw spacerujemy, jemy lody i pijemy kawę w sympatycznym Parku Zdrojowym, a następnie zwiedzamy Muzeum Przyrodnicze im. Krystyny i Włodzimierza Tomków. Powstało ono dzięki pasji i pracy swoich patronów. Udało się tu zebrać ponad 200 gatunków ptaków. Wrażenie robią również kolorowe motyle i trofea łowieckie. Podłoga muzeum jest szklana, a pod nią znajduje się interaktywna łąka z modelami roślin, gadów i płazów. Dzięki nowoczesnym stanowiskom multimedialnym możemy posłuchać odgłosów zwierząt i ptasich śpiewów. Otrzymaliśmy tu wiele informacji na temat gatunków zwierząt i roślin zamieszkujących region Pogórza Karpackiego.
Po kolejnej rekreacji, tym razem w dawnej posiadłości Ignacego Paderewskiego w Kąśnej Dolnej, odwiedzamy kolejne ciekawe miejsce. To Jastrzębia nazywana lokalną stolicą folkloru. W muzeum o nazwie „Grociarnia” zapoznajemy się ze zbiorami zawierającymi przedmioty związane z dawnym życiem mieszkańców Pogórza Ciężkowickiego. Zebrane zabytki (głównie narzędzia pracy i przedmioty codziennego użytku) obrazują dawne zwyczaje i życie codzienne mieszkańców regionu. Oryginalnym eksponatem muzeum jest drewniany kadłub starej studni o długości 250 cm i średnicy 100 cm wydobyty z ziemi w roku 1974 liczący ok. 400 lat. Istnieje też w Jastrzębi zespół ludowy „Pogórzanie” który rozsławia tradycje regionalne niemal na całym świecie. Śpiewamy razem z bardzo sympatycznym i zaangażowanym p. Stanisławem (przewodnikiem po Grociarni i członkiem zespołu) i nabywamy kilka płyt z utworami Pogórzan.
Wracając na nocleg uczestniczymy w nabożeństwie majowym w kościoła pw. św. Wawrzyńca w Wojniczu.
Elżbieta
nasz adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.