Nie byłoby na stolicy tego Papieża – Polaka (...) gdyby nie było Twojej wiary nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem, Twojej heroicznej nadziei, Twojego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła, gdyby nie było Jasnej Góry i tego całego okresu dziejów Kościoła w Ojczyźnie naszej, który jest związany z Twoim biskupim i prymasowskim posługiwaniem – tymi słowami 22 października 1978 r., podczas inauguracji swojego pontyfikatu, zwrócił się do kardynała Stefana Wyszyńskiego, Jan Paweł II.

W maju 1981 r., ciężko chory Prymas Wyszyński powoli odchodził z tego świata. Wierni modlili się o cud uzdrowienia. Wtedy nadszedł 13 maja – pamiętny Dzień Matki Bożej Fatimskiej i zamach na Placu św. Piotra w Rzymie. Ojciec Święty Jan Paweł II walczył o życie. Na wiadomość o tym, umierający Prymas Wyszyński zwrócił się do towarzyszących mu osób: Proszę Was: Nic za mnie – wszystko za niego. Ja mogę odejść, on musi żyć. Jak wspomina Maria Okońska, założycielka Instytutu Prymasa Wyszyńskiego: Wiedziałam, że w tym momencie Ojciec składa ofiarę ze swego życia za Papieża.

28 maja 1981 r., w święto Wniebowstąpienia Pańskiego, Ksiądz Prymas odszedł do Pana. Żegnała go cała Polska. Na szarfie jednego z setek wieńców pogrzebowych napisano: „Niekoronowanemu Królowi Polski”. Te słowa oddawały stosunek Polaków do umiłowanego kapłana.

Urodził się w 1901 r. w zaborze rosyjskim. Wychowywał w wielodzietnej, pobożnej i patriotycznej rodzinie. Jako kilkulatek został ministrantem. Wcześnie stracił matkę. Już od dziecka czuł powołanie do kapłaństwa dlatego podjął decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał w dniu swoich 23 urodzin 3 sierpnia 1924 r. w katedrze we Włocławku. Mszę prymicyjną odprawił na Jasnej Górze. . Studia na KUL-u uwieńczył doktoratem. W 1929 r. ksiądz Wyszyński uzyskał stypendium naukowe na podróż studyjną po Europie. Był wykładowcą w seminarium duchownym, prowadził Chrześcijański Uniwersytet Robotniczy, był asystentem kościelnym Chrześcijańskich Związków Zawodowych oraz publicystą. Działał również w Akcji Katolickiej, organizował m.in. Katolicki Związek Młodzieży Robotniczej, sieć Katolickich Uniwersytetów Ludowych. Jego zaangażowanie społeczne dostrzegł kardynał August Hlond, Prymas Polski, który w 1937 r. zaprosił go do Rady Społecznej.

W swoich publikacjach zdecydowanie przeciwstawiał się nazizmowi. Dlatego w czasie II wojny światowej musiał ukrywać się przed gestapo. W czerwcu 1942 r. przyjechał do Lasek pod Warszawą i jako kapelan zakładu dla niewidomych został tu do zakończenia wojny. W okupowanej Warszawie prowadził, od września 1942 r., tajne komplety dla studentów i księży oraz tzw. kółko Pawłowe w pałacu księżnej Czartoryskiej, na którym wyjaśniał listy św. Pawła i zasady katolickiej nauki społecznej.

W 1944 r. przystąpił do Armii Krajowej, nosił pseudonim Radwan III. W czasie powstania warszawskiego był kapelanem w szpitalu powstańczym w Laskach. Ściśle współpracował z zespołem konsekrowanych kobiet, które wzorując się na Matce Bożej, chciały zmieniać Polskę i świat. Grupę stworzyło osiem kobiet, dlatego nazwały się „Ósemką”. Nawiązały do ewangelicznych „Ośmiu Błogosławieństw” Ksiądz Wyszyński  zgodził się zostać ich kierownikiem duchowym. Prowadził dla dziewcząt wykłady, rekolekcje, przeprowadzał z nimi liczne rozmowy. Gdy wybuchło Powstanie Warszawskie, dziewczęta z „Ósemki” zaprzysiężone w Armii Krajowej, organizowały modlitwy i niosły otuchę ciepiącej ludności i żołnierzom.

W marcu 1945 r. ksiądz powrócił do Włocławka, gdzie przystąpił do odbudowy seminarium. Był też proboszczem w Kłobi i Zgłowiączce oraz redaktorem m.in. „Ładu Bożego” i „Ateneum Kapłańskiego”. W 1946 r. został biskupem. W listopadzie 1948 r., arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim. Przed śmiercią jako swego następcę wskazał go Prymas August Hlond. Przez trzydzieści trzy lata Stefan Wyszyński pełnił posługę ordynariusza obu archidiecezji i Prymasa Polski. Jego służba miała ogromne znaczenie dla Kościoła katolickiego i Polaków. Przyczyniła się do odrodzenia życia religijnego i podtrzymania tożsamości narodowej w trudnym okresie dyktatury komunistycznej. Dbał o poszanowanie wolności, godności i praw człowieka, a także o budowanie wolnej i niepodległej Polski.

Magda

Nasz adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Czytaj więcej: Podwójna beatyfikacja – cz. 1

Czytaj więcej: Kazania bł. Izaaka opata klasztoru Stella