Dobiega końca okres Wielkiego Postu. Jego zwieńczeniem będzie Wigilia Paschalna – liturgia sprawowana w noc Zmartwychwstania Pańskiego, która stanowi najważniejszą część Triduum Paschalnego. Składają się na nią liturgie: światła, słowa, chrzcielna oraz liturgia eucharystyczna zakończona procesją rezurekcyjną.

         Ta najważniejsza dla katolika noc ma charakter wyjątkowo uroczysty. Przepełniona jest obrzędami, śpiewem, Słowem Bożym, wonią kadzidła i blaskiem świec. Uczestnictwo w liturgii tej nocy - to święte czuwanie, przejście z mroku do jasności, doświadczenie Zmartwychwstania Chrystusa.

         Kolejność poszczególnych liturgii nie jest przypadkowa. Podczas pierwszej z nich kapłan dokonuje poświęcenia ognia, od którego zapalona zostaje świeca paschalna symbolizująca Chrystusa. Wyżłobione na niej: znak krzyża, pierwsza i ostatnia litera alfabetu greckiego Alfa i Omega oraz bieżący rok stanowią symbol, że Chrystus jest początkiem i końcem wszelkiego stworzenia, do Niego należy czas i wieczność. Paschał zostaje naznaczony także pięcioma gronami symbolizującymi rany Chrystusa, w których jest nasze odkupienie.

         Zapalony Paschał zostaje wniesiony w procesji do Kościoła i rozprasza panującą w nim ciemność. Stopniowo światła jest coraz więcej wraz z kolejnymi zapalanymi od Paschału świecami. Palące się w dłoniach wiernych świece oznaczają, że ich także opromieniło światło Chrystusa - światło, które oświetla drogę i przynosi radość. Liturgię światła kończy orędzie Paschalne (Exsultet).

         Po zgaszeniu świec następuje Liturgia Słowa Bożego, podczas której ukazane zostają działania Boga w dziejach ludzkości, kolejne wydarzenia prowadzące do Zbawienia. Lektura najbardziej obrazowych fragmentów Pisma św. prowadzi od opisu stworzenia świata, poprzez ofiarę Izaaka i przejście przez Morze Czerwone, aż po obietnicę Nowego Przymierza.  Cykl siedmiu czytań  ze Starego Testamentu kończy się Bożą obietnicą oczyszczenia i przemienienia człowieka. Wtedy na ołtarzu zostają zapalone świece i rozbrzmiewa hymn uwielbienia: „Chwała na wysokości Bogu”, podczas którego bija dzwony. Jest to moment uroczystego przejścia od Starego do Nowego Testamentu. Następnie, w czytaniu  już z Nowego Testamentu, wiernym przypomina się, że chrzest zapewnia uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Liturgię słowa wieńczy ewangelia o pustym Chrystusowym grobie, a następnie homilia.

         Tak przygotowani wierni stają się uczestnikami Liturgii chrzcielnej – obrzędu poświęcenia wody, po którym następuje (z zapalonymi w dłoniach świecami) odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych wszystkich ochrzczonych i ewentualnie chrzest. Na pamiątkę chrztu św. wierni zostają pokropieni nowo poświęconą wodą, która ma moc odradzającą. Symbolika wody jest bardzo wymowna. Stanowi ona bowiem źródło życia, oczyszczenia, łaski i zbawienia. Podczas chrztu św. umiera stary – grzeszny człowiek i rodzi się człowiek nowy – Chrystusowy (chrześcijanin).

         Następnie modlitwą powszechną i procesją z darami rozpoczyna się Liturgia Eucharystyczna. Nie jest to msza św. Wielkiej Soboty, lecz pierwsza msza św. Niedzieli Zmartwychwstania,podczas której Zmartwychwstały Jezus zaprasza wiernych na ucztę Paschalną. Komunię św. przyjmują oni pod dwoma postaciami – Ciało i Krew Chrystusa.

         Zakończeniem Wigilii Paschalnej jest procesja rezurekcyjna z Najświętszym Sakramentem, wokół kościoła, podczas której całemu światu ogłasza się Dobrą Nowinę o Zmartwychwstaniu Jezusa. Procesja ta dla jej uczestników stanowi dodatkowo symbol podążania za Zmartwychwstałym Panem.

         Oby udawało nam się podążać na Chrystusem nie tylko „od święta” ale w każdym momencie naszego życia.

Magda