W planie był Krzyż Skandynawii w rzeczywistości został nakreślony Krzyż na Szwecji. Nakreślony nogami pielgrzymów: Romana, Marka, Rafała, Krzysztofa, ks. Ignacego, Gosi i Evy, którzy pielgrzymowali w różnych grupach i terminach. Ruszyli 3 lipca 2020 roku z Malmö, na południu Szwecji i szli na północ przez Vadstenę – miasto św. Brygidy, Sztokholm – stolicę kraju, Uppsalę – z grobem Katarzyny Jagiellonki i jej męża Jana III Wazy do niewielkiej wsi Nattavaara by, które stanowiło centrum krzyża. Pod koniec zeszłorocznego pielgrzymowania Roman odłączył się, aby od północy przejść najkrótsze ramię krzyża. W tym roku kontynuowaliśmy pielgrzymkę wyruszając 20 czerwca od granicy z Norwegią, a następnie 26 czerwca od granicy z Finlandią kreśląc poziomą belkę krzyża. 30 czerwca dzieło zostało ukończone.
Inicjatorką pielgrzymki była Eva – Szwedka nawrócona na katolicyzm kilkanaście lat temu. Wielkim pragnieniem serca Evy była modlitwa za naród szwedzki o ich powrót do wiary w Boga i do katolickich korzeni. Eva pielgrzymowała m.in. do Rzymu przez Polskę, śledziła wcześniejsze dzieła Pielgrzymów Bożego Miłosierdzia, tak więc cicha i pokorna modlitwa nogami przez Szwecję i codzienna Eucharystia najbardziej, jej zdaniem, pomogłyby w przyjęciu łaski wiary przez jej rodaków. Eva pragnie także stworzyć dom modlitwy w swojej rodzinnej miejscowości w Nattavaara by, aby był miejscem odrodzenia i pogłębiania wiary i przyczółkiem dla wspólnoty katolickiej w północnej Szwecji, gdzie prawie nie ma katolików.
Błogosławieństwo szwedzkiego i szczecińskiego biskupa oraz wsparcie polskich katolików w kraju i w Szwecji pomogły ukształtować i przeprowadzić to dzieło. Jezus pragnie, aby przyszli do Niego wszyscy. Zjednoczeni w Kościele powinniśmy wspierać naszych braci i siostry, którzy zgubili w swoim życiu Chrystusa. Połączył nas nie tylko trud wspólnego pielgrzymowania, ale także duchowe i materialne wsparcie wielu zaangażowanych osób.
W centrum naszego pielgrzymowania była codzienna Eucharystia. Obecność na drodze „Krzyża Szwecji” Prawdziwego Boga ofiarującego się dla naszego zbawienia była ogromnym darem dla kraju, który w swojej wielowiekowej historii doświadczył prześladowań katolików, a współcześnie boryka się z ogromnym deficytem wiary. Wierzymy, że owocem sprawowania Najświętszej Ofiary na ziemi szwedzkiej będzie przemiana serc Szwedów, otwarcie się na działanie Ducha Świętego i ich zbawienie.
Szczególnym darem była ikona Matki Bożej Bolesnej, którą nieśliśmy w plecaku i codzienna modlitwa koronką do siedmiu boleści Matki Bożej. Naszym darem były też posłuszeństwo, dyspozycyjność, wyrzeczenia, trud, cierpienie, modlitwa. Pielgrzymkę wspierały wspólnoty parafialne i zakonne, nasze rodziny, więźniowe, chorzy, pozostali pielgrzymi bożego miłosierdzia. Ofiarowali oni w intencji pielgrzymki. swoje modlitwy, msze i komunie święte, posty, cierpienie, kroki… Pomogli też wyposażyć nas w prowiant lub brakujący sprzęt pielgrzymkowy. Na trasie pielgrzymki wsparły nas także obce osoby świeckie i duchowne uzupełniając nasze zapasy wody i okazując zainteresowanie misją pielgrzymki. Umacniało nas każde dobre słowo, życzliwość i uśmiech.
W trakcie trwania pielgrzymki owocem dla nas był pokój, radość, cierpliwość, wytrwałość. Codzienna msza św. umacniała nasze braterstwo i ofiarność. Wierzymy też, że poprzez współpielgrzymowanie także i Wy doświadczaliście wielu poruszeń duchowych, które wzmacniają Waszą wiarę i jedność Kościoła i Duch Święty obficie Wam się udziela.
Serdecznie dziękujemy wszystkim ludziom dobrej woli, którzy włączyli się w to dzieło i pomogli je ukończyć. Dziękujemy za waszą dobroć, łaskawość i wspaniałomyślność.
Wiele znaków potwierdza, że pielgrzymka ta była dziełem Boga, a uczestniczący w nim ludzie odpowiedzieli na Jego zaproszenie, nawet jeśli nie wszystko było jasne lub zrozumiałe. Wiele rzeczy pozostaje wciąż zakrytych także i dziś. Misterium Odkupienia i działanie łaski bożej wymyka się ludzkiemu pojmowaniu. Wierzymy, że poprzez współofiarowanie siebie i swojego trudu, tak jak Maryja, wspieramy zbawcze dzieło Chrystusa.
Eva, Gosia, Krzysztof i ks. Ignacy