Święto Objawienia Pańskiego inaczej Epifania po 50 latach, w 2010 roku, stało się znowu dniem ustawowo wolnym od pracy w naszej Ojczyźnie. Tradycja tego święta w Kościele katolickim sięga III w. Mianem Objawienia Pańskiego określane są trzy wydarzenia, w których Bóg w Osobie Jezusa Chrystusa pokazuje się światu: pokłon Trzech Mędrców, chrzest Pana Jezusa w Jordanie i cud w Kanie Galilejskiej. Ostatecznie 6 stycznia zaczęto wspominać wyłącznie pokłon Mędrców; chrzest Pański przesunięto na niedzielę po tym święcie.

W Kościele nie tylko polskim Objawienie Pańskie nazywane jest Świętem Trzech Króli. Pismo Święte (Mt 2, 1-12) nie mówi nic o królach, ale o Magach przybyłych ze Wschodu, czyli z ówczesnych terenów Persji, Arabii lub Babilonii. Magami określano w starożytności ludzi bardzo wykształconych. Ewangelista Mateusz nie podaje także ich liczby. Starożytne malowidła chrześcijańskie ukazywały Magów w liczbie od dwóch do dwunastu. Ostatecznie od III w., utrwaliło się w Kościele, że było ich trzech. Imiona: Kasper, Melchior i Baltazar pojawiły się między VIII a XI w. Królami po raz pierwszy nazwano ich w wieku VI. Darami, które przynieśli Małemu Jezusowi trzej Królowie były: złoto, kadzidło i mirra. O podobnych darach możemy przeczytać w Księdze Izajasza: Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą ze Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana. (Iz 60,6). W tym dniu święcone jest w Kościele kadzidło i kreda. Kadzidłem okadzamy domy na Chwałę Bożą i pomyślność ludziom. Kredą piszemy na drzwiach wejściowych domów litery: C+M+B lub K+M+B oraz datę bieżącego roku. Litery te są skrótem od łacińskiego życzenia Christus Mansionem Benedicat (Niech Chrystus błogosławi temu domowi) lub wg św. Augustyna Christus Multorum Benefactor (Chrystus dobroczyńcą wielu) albo skrótem imion trzech mędrców przekazanych przez legendę średniowieczną: Kacpra, Melchiora i Baltazara. Znana jest także interpretacja skrótu C†M†B jako pierwszych liter łacińskich nazw trzech zbawczych zdarzeń świętowanych w Epifanię: Cogitum – Matrimonium – Baptisma (łac. Poznanie – Wesele – Chrzest). Zwyczaj niewątpliwie nawiązuje do Księgi Wyjścia (11,1-13,16), kiedy to Izraelici oznaczali drzwi swoich domostw krwią baranka paschalnego. Chrześcijanie, znacząc poświęconą kredą drzwi swoich mieszkań, proszą Chrystusa o błogosławieństwo, a także publicznie wyznają swoją wiarę.

A czym jest Święto Trzech Króli dla każdego z nas?

Bezradność i ufność małego dziecka wyzwala w człowieku dobre uczucia, uwrażliwia. Tak Bóg oddając się w ręce człowieka w Najświętszym Sakramencie budzi w nas zaufanie do Siebie. Objawiając się najpierw pasterzom, później Mędrcom; biednym i bogatym, ubogim w duchu i bogatym w wiedzę, Bóg pokazuje, że przyszedł do każdego. Bez względu na pochodzenie społeczne, rasę, majętność i wykształcenie Bóg oddaje się każdemu człowiekowi w Miłości; w Eucharystii. Każdemu ofiarowuje swoją łaskę, Zbawienie. Każdego roku, każdego dnia chciejmy o tym pamiętać, by codzienność i ułomna natura nie zwyciężyły w naszym postępowaniu. Bez rozpamiętywania historii naszego zbawienia, bez stałego przypominania sobie o wielkiej Miłości Boga do człowieka, a pięknie i równocześnie nędzy istoty ludzkiej nie jesteśmy w stanie kochać Boga i być Mu wiernymi. Bóg stworzył nas pięknymi na Swój obraz i podobieństwo, zaszczepił w nas dobro. Niestety skutki grzechu pierworodnego osłabiły naszą więź z Bogiem i podobieństwo. Przypominanie sobie o tym, co Pan Bóg dla nas zrobił, by przywrócić nasze pierwotne człowieczeństwo, a także trwanie w łasce, na modlitwie, korzystanie z Sakramentów św. jest drogą każdego z nas do Miłującego i Miłosiernego Boga na dzisiaj i do wieczności.

Grażyna Sz.

Nasz adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.