Zasadniczy czas „chodzenia księży po kolędzie” w Polsce za nami, ale w naszej Wspólnocie spotkania duszpasterskie jeszcze trwają. Cieszy mnie bardzo, że coraz częściej sami informujecie o przeszkodach i umawiamy się na inny termin. Sprawdza się zasada, że jak ktoś chce, zawsze znajdzie sposób, … Inni niech się czują usprawiedliwieni (nie było nas w domu, byliśmy chorzy, …). Myślę, że mogę przypominać, iż jesteśmy do Waszej dyspozycji i chcemy służyć swoim czasem i innymi otrzymanymi od Boga darami.
A „kolędowy” czas był niesamowity. W każdym mieszkaniu/domu doświadczałem prawdziwości Jezusowego zapewnienia: Gdzie dwaj lub trzej spotykają się z mego powodu – jestem z nimi. Przychodził Pan gdyż spotykaliśmy się w Jego Imię. Taka szczególna w naszych domach Obecność Boga. Obecność pielęgnowana. Pielęgnowana dzięki naszej wierze, dzięki otwartości na Niego i na siebie, dzięki wzajemnej życzliwości, …
Taka jest nasza polska tradycja, że duszpasterz odwiedza swoich parafian w miejscu gdzie żyją. Odwiedzamy co roku ponad 400 rodzin w naszej Wspólnocie. Pytacie: Jaki to procent? Nie wiem. Zameldowanych jest 2627 osób.
Właśnie tam, w miejscu zamieszkania, wzrastania w człowieczeństwie, codziennej modlitwy, pogłębiania relacji małżeńskich, rodzinnych, przyjacielskich, w miejscu prac domowych i odpoczynku… potrzebne jest błogosławieństwo kapłana, modlitwa i pokropienie wodą święconą. Bo skoro w Waszej codzienności, Bóg chce działać uświęcająco, bardzo dobrze, gdy z wiarą Go zapraszamy, by chronił nas przed zgubnymi atakami szatana (kłótnie, nieporozumienia, żale, pretensje, … ), by ugruntowywał w miłości, prowadził przez codzienne życie i królował w nim. Przeżywana w atmosferze wiary „kolęda” podkreślana jest także przez świąteczne przygotowanie pokoju, stołu (Pismo św., krzyż i zapalone świece), odświętny ubiór, przygotowany czasem z okazji spotkania skromny poczęstunek, … Dziękuję!
Myślę, że dobrze jest przygotowywać, oczekiwać i celebrować takie chwile, gdyż pozwalają one głębiej, radośniej i z poczuciem sensu przeżywać codzienność. Jako przedsmak wiecznego bycia z Bogiem i ze sobą.
Drugi temat w dzisiejszej Gazetce to oprawa muzyczna w naszej Wspólnocie. Bardzo jestem Bogu i Wam wdzięczny za zaangażowanie we wspólny śpiew, za odważne wykonywanie psalmów, obsługę projektora i tolerancję przy wpadkach czy niedociągnięciach. Modliliśmy się, czekaliśmy cały rok korzystając z doraźnych przyjazdów Maksymiliana (dziękuję Mu za to) i Pan dał nam profesjonalnego organistę, Arkadiusza. Rozmowę o jego posłudze w naszej Wspólnocie (29 listopada) rozpoczęliśmy od potrzeby wyposażenia kościoła w prawdziwe organy.
Ktoś spyta – dlaczego i po co?
W Konstytucji o Liturgii Świętej Soboru Watykańskiego II czytamy: W Kościele łacińskim organy piszczałkowe należy mieć w wielkim poszanowaniu jako tradycyjny instrument muzyczny. A instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej z 2017 r. dodaje: Instrument elektroniczny dopuszcza się do użytku w liturgii jako tymczasowy.
Prawie od początku posługi w naszej parafii myślałem o takim przedsięwzięciu, ale koszt zbudowania nowych organów (prawie 1,5 mln.) przerastał nasze możliwości. Okazuje się, że można pozyskać organy piszczałkowe ze sprzedawanych kościołów (niestety coraz więcej świątyń na zachodzie Europy zmienia swe pierwotne przeznaczenie) i jest to koszt ok. 100 tys. zł. Zaniosłem więc do każdego domu kopertę z prośbą o ofiarę na nasze organy. Poszukiwania trwały od początku grudnia – zajął się tym Waldemar ze Szczecina – i… jest instrument w Holandii, który nam odpowiada! Pozostaje zdemontować go, przewieźć, złożyć na miejscu, pobłogosławić i … mamy nadzieję, że wkrótce i u nas organowe brzmienie będzie potęgować wzniosłość kościelnych obrzędów, a umysły wiernych porywać ku Bogu i rzeczywistości nadziemskiej (KL 120).
Serdecznie dziękuję za ofiary, które z okrojeniem własnego budżetu, przeznaczacie na ten cel. Niech Hojny Dawca Miłości wynagradza ofiarność, wypełnia radością Wasze serca i błogo+sławi w codzienności.
proboszcz