5 czerwca obchodzimy uroczystość św. Bonifacego, drugiego Patrona naszej parafii. Jest to niewątpliwie okazja do przypomnienia historii jego życia.
Święty urodził się pomiędzy rokiem 672 a 675 w Dewonshire w Anglii. Na chrzcie świętym otrzymał imię Winfryd. Od młodości czuł pragnienie służby Bożej dlatego został benedyktynem w opactwie Exeter, a następnie w Nursling. Około 30 tego roku życia otrzymał święcenia kapłańskie, przyjął też nowe imię Bonifacy.
Zaciszny tryb klasztornego życia nie wystarczał mu. Coraz częściej marzył o pracy misyjnej wśród pogan. Za zgodą przełożonych opuścił klasztor, udając się na misje do Fryzji – dzisiejszych Niemiec Północnych i Holandii. Na krótko wraca do klasztoru, by przyjąć stanowisko opata. Jednak już około 718 roku wybrał się ponownie do Niemiec do Fryzji, gdzie spotkał się ze świętym Wilibrodem z którym współpracował około 3 lat. Jego praca misyjna wydała niezwykłe owoce. W tym czasie ochrzcił 3 tysiące pogan, w 722 roku założył klasztor Benedyktyński w Hesji.
W swoim pracowitym życiu misjonarza przyczynił się do zorganizowania administracji kościelnej na terenie Niemiec. Z Anglii ściągnął wielu gorliwych misjonarzy, którzy razem z nim podjęli się tego dzieła. Efektem jego działań było mianowanie biskupów w Moguncji i Wizburgu, a także założenie wielu nowych placówek podległych im i powołanie do życia wielu klasztorów Benedyktynów i Benedyktynek.
Ta ożywiona działalność znalazła uznanie w oczach papieża Grzegorza III. Wezwał go do Rzymu i uroczyście nałożył mu paliusz metropolity-arcybiskupa z władzą mianowania i konsekrowania biskupów na terytorium Niemiec na wschód od Renu. Ponadto mianował go swoim legatem na Frankonię i Niemcy. Na mocy tak wielkiej władzy Bonifacy zwołał w Bawarii synod, aby zreformować administrację kościelną. Ustanowił biskupstwa między innymi w Passawie i Ratyzbonie. Posuwając się w głąb Niemiec założył biskupstwo w Fuldzie, centrum swej działalności misyjnej. W 745 roku, dzięki interwencji św. Bonifacego, papież podniósł biskupstwa w Kolonii, Salzburgu i Moguncji do godności metropolii.
Równolegle prowadził działalność misyjną. W swej apostolskiej gorliwości udał się do Saksonii, by nawracać pogan. Spotkał się tam z ich silnym oporem skłaniającym go do odwrotu.
Nie traci jednak ducha. Po raz trzeci usiłuje dokonać nawrócenia Fryzów. W czasie tej wyprawy zostaje zaatakowany przez pogan i zamordowany. Ginie wraz z pięćdziesięcioma dwoma towarzyszami 5 czerwca 754 roku. Ciało świętego przewieziono do Utrechtu, by je pochować w miejscowej katedrze. Jednak jego uczeń, święty Lull, zabrał je do Fuldy, gdzie św. Bonifacy chciał być pogrzebany. Tam też spoczywa do dziś. Co roku przy grobie św. Bonifacego zbiera się episkopat niemiecki na narady. Ku czci świętego Bonifacego wystawiono w Niemczech wiele kościołów.
Bonifacy, z łacińskiego bonifatius – czyniący dobro, dobroczyńca. Apostoł Niemiec, który nawrócił tysiące pogan, reformator administracji kościelnej, męczennik.
W tym miejscu pragnę przypomnieć obecność pielgrzymów z naszej parafii w Fuldzie w drodze powrotnej z Fatimy. Sprawowaliśmy mszę św. przy grobie św. Bonifacego i otrzymaliśmy błogosławieństwo jego relikwiami. Mieliśmy też okazję zwiedzić muzeum katedralne i poznać historię świątyni. Na koniec uczestniczyliśmy w koncercie organowym.
Tyle głębokich przeżyć doświadczyliśmy za sprawą św. Bonifacego naszego patrona. Pamiętajmy o nim w najbliższy wtorek.
Na podstawie książki pod tytułem „Święci na każdy dzień” wyboru dokonała
Lidia