Pielgrzymowanie to bardzo stara tradycja, nie tylko chrześcijańska. To praktyka obecna w wielu kulturach i religiach. Chrześcijanie przejęli tę formę pobożności od Żydów. Za czasów Jezusa każdy pobożny Żyd miał pielgrzymować do Świętego Miasta trzy razy w roku (w Święto Przaśników, Święto Tygodni, Święto Namiotów). I choć bezwzględny nakaz pielgrzymowania dotyczył tylko mieszkańców Judei, to także pobożni Żydzi z innych prowincji rzymskich przybywali do świątyni w oznaczonym czasie.

W średniowieczu pielgrzymki miały przede wszystkim charakter pokutny.Nową interpretację tej idei dał Sobór Watykański II, który ukazał cały Kościół jako pielgrzymującą wspólnotę Ludu Bożego. Można powiedzieć, że ta wizja wniosła najwięcej w teologię pielgrzymowania. Oto pielgrzymka stała się obrazem życia ludzkiego, które jest niczym innym jak właśnie codziennym pielgrzymowaniem do ostatecznego celu – spotkania z Bogiem. Sobór dowartościował również wspólnotowy wymiar pielgrzymowania.

Czym zatem jest współcześnie pielgrzymka?

Pielgrzymka to nie tylko pokonanie drogi do jakiegoś miejsca, to przede wszystkim podróż w głąb samego siebie. Oderwanie się od ustalonego rytmu dotychczasowego życia, otwiera nowe widoki, pozwala spojrzeć na siebie i swoje życie z innej perspektywy.

Pielgrzymka to odpowiedź na wewnętrzny głos, który wzywa do wyruszenia w drogę do ukrytych zakamarków naszego życia, do odkrywania i lepszego zrozumienia swojej osoby.

Pielgrzymka nie jest więc turystycznym rajdem, który ma głównie dostarczać emocji. Pielgrzymowanie nie jest samym zaspokajaniem ciekawości i szukaniem wrażeń.

Te uwagi o pielgrzymowaniu wydały mi się potrzebne dlatego, że często zwykłe wyjazdy turystyczne w czasie których zwiedzamy miejsca kultu religijnego nazywane są pielgrzymkami.

Nie była takim wyjazdem turystycznym pielgrzymka zorganizowana z inicjatywy Adama Szczodrego w dniach 12 i 13 czerwca 2015 roku. Uczestniczyły 24 osoby, głównie z naszej parafii. Pielgrzymami troskliwie opiekował się ksiądz Ignacy.

Rok 2015 jest w Kościele obchodzony jako Rok Życia Konsekrowanego. Stąd i ten pomysł, aby odwiedzić niektóre z działających w naszej archidiecezji klasztory żeńskie oraz poznać codzienność i charyzmaty zakonnic o których tak mało wiemy.

Pielgrzymka była niezwykła i z pewnością każdy z uczestników przeżył ja na swój sposób. Patrząc na heroizm tych niezwykłych kobiet można było z innej perspektywy spojrzeć także na własne życie.

W najbliższych numerach naszej Gazetki opowiemy o naszych spotkaniach.

Barbara C. Jackowska

Nasz adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.