Przygotowania trwały już od października. Plany, trasy ulegały w międzyczasie kilkakrotnie zmianom. Nareszcie 6.05.24 r. o g.9.25 wylądowaliśmy na lotnisku w Fiumicino w Rzymie. Przejazd do centrum Rzymu, miejsca zakwaterowania u znanych nam już sióstr Elżbietanek, rozpakowanie, posiłek i... o g.14 Msza św. u oo. Dominikanów przy Bazylice di Santa Maria Maggiore, jednej z 4 Bazylik Większych Rzymu. Rozpoczęliśmy pielgrzymowanie zanosząc wspólną intencję dziękczynno – błagalną za G4. Po Mszy św. krótkie, ale ciekawe spotkanie z o. Krzysztofem Popławskim, odprawiającym dla nas Mszę, misjonarzem w Chinach, dwukrotnym Prowincjałem Dominikanów w Polsce, a obecnie penitencjariuszem w Papieskiej Bazylice MB Większej (czyli Maggiore). Ludzie, z którymi się spotykaliśmy w czasie tej wędrówki po Rzymie, przy pięknej pogodzie, to dodatkowo prawdziwie wielki dar od Pana Boga dla nas, na ten czas.

Nasze pielgrzymowanie obejmowało 4 Bazyliki Większe i groby pierwszych męczenników za wiarę. Tylko wtedy pielgrzymowanie w Rzymie ma sens, gdy jest wędrówką do źródeł chrześcijaństwa. Nawiedziliśmy bazylikę św. Piotra, gdzie 10m pod jej posadzką, na II poziomie podziemi, pod Grotami Watykańskimi, znajduje się starożytny cmentarz, na którym wg tradycji Kościoła Rzymskiego i najnowszych badań został pochowany apostoł św. Piotr. Zwiedzanie tego miejsca odbywa się wyłącznie z przewodnikiem, w grupach do 12 os., po wcześniejszej rezerwacji. Nam się udało. Pani Dagmara przewodniczka, oprócz zajmującego opowiadania historii tego miejsca, pięknie dawała świadectwo własnej wiary i fascynacji Bożymi znakami. W tym miejscu w przekonaniu wiernych i potwierdzona od II wieku tradycja pisana wskazująca miejsce pochówku św. Piotra stała się faktem. To i grobowce pierwszych chrześcijan, ich znaki wiary głęboko mnie poruszyły. To było jak przebywanie ze św. Piotrem na jednej łodzi. 

Bazylika św. Pawła za Murami to kolejny punkt naszej pielgrzymki. Zbudowano ją w miejscu, gdzie pochowano wcześniej ciało św. Pawła, w miejscu upamiętniającej ten fakt kapliczki, która przetrwała do czasu postawienia bazyliki. Św. Paweł śmierć poniósł ok. 3km dalej. W miejscu ścięcia św. Pawła – Tre Fontane, jest kościółek, w którym płyną 3 źródełka. Po ścięciu głowa św. Pawła 3-krotnie odbiła się od ziemi. W tych miejscach wytrysnęły źródła wody. Nadal je słychać, a obok stoi kolumna, do której wg tradycji przywiązany był św. Paweł podczas egzekucji. Tre Fontane to również 3 kościoły. Obok już wymienionego jest jeszcze: pw. MB od Niebiańskich Schodów – w miejscu więzienia św. Pawła oraz męczeństwa tysięcy nawróconych na chrześcijaństwo legionistów rzymskich na przełomie III i IV wieku i największy z nich, kościół pw. św. Wincentego i Anastazego. Obecnie należy do zakonu trapistów, który opiekuje się całym kompleksem przy Tre Fontane.

Nawiedziliśmy jeszcze 2 Bazyliki Większe: św. Jana na Lateranie – Matkę i Głowę Wszystkich Kościołów Miasta i Świata, katedrę biskupa Rzymu- papieża oraz di Santa Maria Maggiore (zw. też MB Większej lub Śnieżnej), której miejsce postawienia wskazała sama Matka Boża. W 352 r. papież Liberiusz i rzymianin Jan ujrzeli we śnie Matkę Bożą, która powiedziała im, że w miejscu, w którym w środku lata spadnie śnieg, zostanie zbudowany kościół.  W nocy z 4 na 5 sierpnia 352 r. wzgórze Eskwilińskie pokrył śnieg. W tej świątyni znajdują się relikwie Żłóbka oraz ikona MB Salus Populi Romani (Ratunek Ludu Rzymskiego)- wg tradycji autorstwa św. Łukasza Ewangelisty. Ikona ta była w VI w. przez 3 dni niesiona w procesji ulicami miasta, a papież Grzegorz I modlił się przed nią błagając o ustąpienie zarazy. Bazylika św. Jana na Lateranie przez 1000 lat była siedzibą papieży, tu odbyło się 5 soborów powszechnych, mieszkało ponad 160 papieży, a 23 zostało w niej pochowanych. Jest najważniejszym kościołem papieskim A dzień przypominający moment jej poświęcenia jest także świętem każdego kościoła parafialnego. Obok Bazyliki św. Jana stoi odrębny budynek, w którym znajdują się „Święte Schody”. Wg tradycji są to kamienne stopnie, po których Chrystus szedł na sąd do Piłata. Przywiozła je z Jerozolimy do Rzymu w 326 r. św. Helena, matka cesarza Konstantyna I, pierwszego który przyjął Chrzest św. i przyznał swobodę wyznawania wiary w Jezusa Chrystusa. Po schodach tych wierni wchodzą tylko na kolanach.

Grażyna

nasz adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.