Trzecie objawienie nastąpiło w piątek 2 lipca 1674 r. w oktawie Bożego Ciała, gdy Małgorzata modliła się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Z postaci Chrystusa odzianego chwałą, mającego 5 ran jaśniejących jak słońce, wydobywały się płomienie, a Jego otwarta pierś, podobna do rozpalonego pieca, ukazywała kochające i pociągające Serce. Jezus skarżąc się na ludzką oziębłość i niewdzięczność za okazywaną miłość, domagał się zadośćuczynienia i wynagrodzenia, szczególnie przez częste przyjmowanie Komunii świętej, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca oraz odprawianie tzw. Godziny świętej.
Czwarte objawienie miało miejsce między 13 a 20 czerwca 1675 r., w czasie oktawy Bożego Ciała. Święta adorując w chórze zakonnym wystawiony Najświętszy Sakrament, klęczała jakiś metr od kraty. Wtedy ukazał się jej Chrystus, odkrywając swoje Boskie Serce. Podczas objawienia 16 czerwca Jezus żalił się Małgorzacie Marii, że jest raniony lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, a zwłaszcza osób konsekrowanych. Następnie prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono w Kościele święto ku czci Jego Serca z Komunią świętą wynagradzającą i uroczystym aktem wynagrodzenia przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Wykonawcą tej prośby miał być jej spowiednik Klaudiusz de la Colombière.
Pozostałe objawienia objaśniały poprzednie, przyczyniając się do szerzenia tego kultu. Jezus przekazywał też w nich osobom poświęconym Jego Sercu 12 obietnic. Ważny wymiar społeczny miało objawienie z 1689 r. Jezus żądał w nim publicznej czci i wynagrodzenia również od ówczesnych władców.
Szczególnie wybrał króla Ludwika XIV, który miał za zadanie wprowadzić królestwo Serca Jezusa w społeczno-polityczne struktury Francji i całego świata. Niestety, król nie spełnił żądań Serca Jezusowego. Francja, która miała być światłem dla całego świata, po odrzuceniu daru Bożego zaczęła upadać, stała się kolebką błędnych prądów zwalczających religię katolicką, które przygotowały podwaliny do Wielkiej Rewolucji Francuskiej.
Aktualność kultu Najświętszego Serca Jezusa.
Czytając ten artykuł, zapewne zrozumieliśmy, że celem mistycznych przesłań Małgorzaty Marii Alacoque było propagowanie publicznego kultu i nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa. Ona sama uczyniła z siebie całkowity dar ofiarowania się za grzechy świata, zwłaszcza osób konsekrowanych. To wezwanie Jezusa do pokuty i wynagradzania Bogu jest także ważne i dzisiaj, szczególnie wobec licznych grzechów ludzi Kościoła. Wprowadzanie praktyk związanych z kultem Bożego Serca w duchu objawień z Paray-le-Monial dokonywało się powoli w Kościele, głównie w klasztorach: sióstr wizytek, jezuitów i pijarów, a w zasięgu ogólnokościelnym przypominali je papieże: Pius IX; Leon XIII; Benedykt XV; Pius XI; Pius XII; Jan XXIII; Paweł VI; Jan Paweł II (odwiedził Paray-le-Monial 5 X 1986 r.); Benedykt XVI i Franciszek. Miasto Paray-le-Monial z pamiątkami po świętej wizytce z przeszłości pozostaje nadal znanym miejscem pielgrzymek (ok. 300 tys. rocznie). Wciąż jest aktualne orędzie o miłości Boga i apel o wynagradzanie Sercu Bożemu. I aktualne jest Jego pragnienie odpłacania miłością za miłość, które nigdy nie wygasło.
Do Serca Twojego uciekamy się, Jezu, Boski Zbawicielu! Naszymi grzechami racz się nie zrażać, o Panie święty! Ale od wszelakich złych czynów racz nas zawsze zachować, Boże łaskawy i najlitościwszy!
O Jezu dobry, Zbawicielu słodki, Pośredniku Boski, jedyna ucieczko nasza!
W Sercu swoim racz nas obmyć, do Serca Twojego racz nas przytulić,
w Twym Sercu na wieki racz nas zachować.