W każdego z nas Bóg tchnął życie. Powołał nas do niego z miłości, każdego indywidualnie, z inną historią. Każdego, jako osobę niepowtarzalną, stworzoną do szczęścia. Widział nas już w łonach matek, gdy one same jeszcze tego nie wiedziały. To cud.

Jeśli rodzice włączają się w ten akt stworzenia Pana Boga. Jeśli dziecko jest oczekiwane, akceptowane, (nawet, gdy się okazuje niespodzianką), kochane od chwili poczęcia, to nie tylko Pan Bóg się nim raduje, ale i jego rodzice. Mogą oni oglądać dziecko za pomocą ekranu USG, nawet trójwymiarowo, jak rośnie, rozwija się. Śledzić jego ruchy, obserwować jak ssie paluszka, kicha, jak bije jego serduszko. Rodzice zaczynają, w którymś momencie, czuć ruchy dziecka. Maleństwo wypycha brzuch mamy swoją nóżką, rączką, czy główką. Daje to rodzicom nieporównywalne z niczym poczucie szczęścia. Rodzice głaszczą brzuch mamy, jakby głaskali dziecko. Tacy rodzice rozpoczynają przygotowania na przyjęcie swojego dziecka. Odświeżają dom, kupują łóżeczko, wózek… Opowiadają o nim rodzinie, przyjaciołom. Ono, to maleństwo, jest już wśród nich.

Ale co z dziećmi „niechcianymi”. Co z tymi maleństwami, które na ekranie monitora USG „prezentują się”, jako niepełnosprawne, chore, albo nie tej płci. Czy tylko Bóg je chce i za nimi tęskni?

Choroba, trudne warunki egzystencji, samotność, opuszczenie przez męża, strach przed najbliższymi… Wiele jest przyczyn tej niechęci do poczętych dzieci. I nie chodzi o ocenę, szczególnie matek, za to odepchnięcie dziecka. Nie do nas to należy. Chodzi o prawo dzieci poczętych do życia, o ich prawo do istnienia i do szczęścia.

W listopadzie i grudniu od kilku lat jest w kościołach akcja „Pieluszka dla Maluszka”. Przynosimy potrzebne artykuły dla niemowlaków i ich mam, w trudnym położeniu. Wiele tych mam chciało abortować swoje dzieci. Znalazł się jednak ktoś, kto się nimi zaopiekował, modlił się za nich, podał pomocną dłoń i nadal na różne sposoby to czyni.

25 marca w Dzień Świętości Życia wiele osób podejmuje modlitwę za poczęte dziecko. Można to zrobić także w innym czasie rozpoczynając 9-ciomiesięczną modlitwę za dziecko poczęte. Modlić się za poczęte maleństwo i jego rodziców, by przyjęli ten dar życia, jeśli nie dla siebie, to dla kogoś, kto z radością przyjmie to dziecko. Tyle jest małżeństw nie mogących mieć dzieci. Czekają na adopcję. Są przepiękne duchem i swoim powołaniem zgromadzenia zakonne, które przyjmą każde dziecko w oknach życia, w tym i niepełnosprawne. Znamy przecież siostry dominikanki z Broniszewic, a to nie jedyne zakonnice kochające dzieci niepełnosprawne i opiekujące się nimi z zaangażowaniem.

Każde życie ma wartość i sens, każdego z miłości utkał Bóg. Pomóżmy się pojawić na świecie dzieciom „nieoczekiwanym”, zagrożonym aborcją, podejmując Duchową Adopcję Dziecka Poczętego. Orędujmy do Pana Boga za tymi Maleństwami i ich rodzicami, by stał się cud narodzin. Cud zmiany decyzji ich mam, i przyjęcia dziecka z miłością lub oddania go w dobre, kochające ręce. Po to by mogło godnie żyć lub umrzeć. To nie my ludzie, mamy bowiem prawo decydować o życiu innych, nie jesteśmy bogami. Ale możemy pomóc modlitwą innym to dostrzec.

Dzisiejszy świat, to nieustanna walka o człowieka, o jego duszę i prawo do życia. Potrzebujemy edukacji i nade wszystko modlitwy, aby w sercu całego społeczeństwa obudziła się „…powszechna mobilizacja sumień i wspólny wysiłek moralny…”, prowadzące do ochrony życia już od jego zarania.(Fundacja Małych Stópek)

Modlitwa za dzieci zagrożone aborcją, zabiciem w łonie matki to Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego. Dzieło duchowej adopcji powstało po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, a w roku 1987 zainicjowane również w Polsce. Duchowa adopcja także skutecznie leczy głębokie zranienia duchowe spowodowane grzechem aborcji. Często jego tożsamość znana jest tylko Panu Bogu. W okresie tych 9-ciu miesięcy codziennie odmawia się jedną tajemnicę różańca świętego oraz krótką modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców: „Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka znajdującego się w niebezpieczeństwie zagłady, które duchowo adoptowałem. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby pozostawili je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen”.

Czytamy o tysiącach zabijanych dzieci, ta wielka tragedia składa się z tysięcy pojedynczych tragedii. Bowiem dzieci te nie giną wszystkie za jednym naciśnięciem guzika, lecz z decyzji rozłożonych w czasie i miejscu.

Niech więc każdy z nas broni jednego „swojego” dziecka – niech osłania je przed unicestwieniem. Niech nad każdym „adoptowanym” dzieckiem wyrośnie parasol modlitwy, Komunii świętej, postu i ofiary. Dopóki żyjemy te „adoptowane” dzieciątka będą znane tylko Bogu. Ale po śmierci, Pan Bóg nam je pokaże.

25.03.2023 w uroczystość Zwiastowania NMP, w Dzień Świętości Życia możliwe będzie włączenie się w Duchową Adopcję Dziecka Poczętego. Pan Jezus powiedział: „O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”(J 14,14). Tak możemy uratować ludzkie życie.

Grażyna

nasz adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.